Booming business lijkt het wel, iedereen wil een kerstboom. Zo maakte mijn vrouw mij erop attent dat een kunstboom zo’n 17 jaar mee moet gaan voordat je er millieutechnisch gezien, aan verdient. Logisch ook, want een echte boom is niets meer en minder dan een snijbloem. Die worden ook aangeplant en geoogst en hetzelfde geldt uiteraard dan ook voor de kerstboombossen. Daarom staat er ook dit jaar weer een echte boom in de kamer, milieu verantwoord gepland, en ik zorg er ook voor dat bij het opruimen de natuur zijn gang kan gaan en het boompje niet in vlammen op gaat. Mijn dochter heeft de boom opgetuigd en ik zal hem uiteindelijk wel weer mogen aftuigen. Hoewel mij bij het laatste woord andere associaties door mijn hoofd spelen gebeurt een en ander hier ordelijk. U kunt de foto straks ook tegenkomen in het kerstbomenbos van Renesmurf. Die zorgt ervoor dat ik straks nog weet welke bomen ik in de loop van de jaren in de kamer heb gehad.
Ik moet, echt niet(4)
Hoe klein ik was weet ik al niet meer, maar het verhaal is vele malen over de tafel gekomen. Ik was toen ik klein was meer bij mijn opa (en oma) dan thuis. Overigens ben ik ook daar geboren. Mijn opa was een fervent tuinier en werkte ook beroepsmatig in het tuinonderhoud bij de staatsmijnen. Zelf had hij achter de kerk op de steenberg in Gebrook een lap grond, maar ook om het huis was tuin en er stond een grote kippenren. En, jong geleerd… ik kreeg ook een vierkante meter tuin. Dat ging thuis niet want wij woonde in de eerste Flat van Gebrook (bouwjaar 1953 en hij staat er nog!). IJverig als ik was ging ik naar de zaadhandel en kwam terug met een zakje zaad. Niet te duur uiteraard en ik wist wat ik er mee wilde. De vogels voeren in de winter. Naast de radijsjes, de worteltjes en de sla tierden het koolzaad, de boekweit, de hennep, de gierst, het lijnzaad en nog meer van die plantjes welig. Werd er het eerste jaar lacherig over gedaan, het onkruidtuintje was de naam die er aan gegeven werd, mijn wraak was onbewust zoet. Jaren heeft mijn opa plezier gehad van de door de wind verspreide zaden in zijn eigen tuin. Het jaar daarop is de tuin netjes omgegraven en hebben we er rabarber neergezet. En dat moest bij mij maar groot zien te worden want zo gauw als de stengels eetbaar waren at ik die ook op. Helaas zijn al die houten mijnwerkers woningen waar ze toen woonden afgebroken. Maar het beeld staat me nog steeds voor ogen.
De bank
Gistermiddag reden we van Kerkrade naar Heerlen en wat zagen we tot onze verbazing, een tweezitsbank, in de middenberm van de stadsautoweg. Ik vraag me af hoe die daar gekomen is, maar onmiddellijk schoot me het verhaal van een collega van afgelopen vrijdag in de gedachte. Die was aan het verhuizen en had nog een mooi bed staan waar geen plaats meer voor was. Alle spullen werden weggebracht en vlak voor dat de aanhanger moest worden ingeleverd zou dat bed nog even langs de kringloop gebracht worden. Niks mis mee zult u denken. Helaas liep dit even anders.Op het bed zat een kras en de kringloopwinkel wilde het dus niet meer hebben. Maar ook de kar moest met spoed weg, het stort was dicht en mijn collega dacht even slim te zijn. Hij ontweek de camera’s op het terrein en zo vlak voor sluiten moest hij snel zijn want ieder moment konden ze sluiten en naar buiten komen. Snel het bed eraf en tegen het hek en in zijn haast om weg te komen, vluchten zullen we maar zeggen, had hij de politiepatrouille langs de weg niet zien staan. Toen de flits afging wist hij echter genoeg… Het duitse kenteken zal hem daarbij niet helpen. Dat wordt een duur ritje…. U begrijpt dat wij het verhaal met enige hilariteit hebben aangehoord, zoiets kan alleen hem overkomen.
Auto's – de kleuren
Trendwatchers, zo noemt men de mensen die bestuderen wat er op een bepaald moment helemaal in is. En dat geldt ook voor auto’s. De diverse fabrikanten van kleuren onderzoeken de markt en adviseren op hun beurt weer de autofabrikanten. Om u een idee te geven, er zijn zo’n 30.000 autokleuren in omloop waarvan er een paar een eigen naam hebben. Iedereen kent wel het British racing green, niet te verwarren met het Lotus Racing green, Het Ferrari rood (en Geel), Midnight Blue (o.a. mijn BMW), Camel yellow en ga zo maar door. Of een kleur “in” is hangt niet alleen van de kleur af, maar ook van het continent waar je bent. Milieugroen is in opkomst. In warme landen tref je lichtere auto’s aan dan in koude landen. Hoe ouder hoe gekker zeggen ze ook wel eens, maar dat is dus niet waar, want hoe ouder de berijder is, hoe grijzer de kleur van de auto. Wist u overigens dat een witte auto gemiddeld 4 graden koeler is dan een donkere auto. Onderstaand de Europese voorkeur volgens Dupont. Conclusie, het is maar saai op de weg.
Klimaat
Groen moet het worden overal. Minder mensen en meer groen. Alle leegstaande bedrijfspanden met de grond gelijk maken en meteen bomen en struiken planten. Ik chargeer natuurlijk, maar als ik kijk hoe er een portie politiek bedreven wordt op de klimaattop vallen mij de schoenen uit. Ik ben ook niet helemaal groen, ook ik rij auto, heb PC’s en ga zo maar door. Ik heb ook een kleine milieustraat thuis die A. langzaam de strot uit komt. Maar dat is niets in vergelijking wat daar allemaal gebeurd. En dan zitten er ook nog gasten met bruine armen Obama op te hemelen. Ik heb het er echt mee gehad. Niet ouwehoeren, maar aan de slag Dames en Heren daar. Niet lang lullen, gewoon eens iets gaan doen. Zo, en straks een visje eten, met lekker veel zware metalen….
Fileleed
Het zal iedereen wel overkomen, maar ik kan er nog steeds niet aan wennen. Gaan we eens een keer op bezoek naar een firma in Nieuwegein om te kijken naar een telefooncentrale staan we weer in de file. Van voor den Bosch tot letterlijk in Nieuwegein stond het vast. En daar had ik me toch een hoop geld kunnen verdienen als ik politieagent zou zijn geweest. Gatverpieleke wat bellen er veel mensen met een mobieltje aan hun oren in de auto. En de raarste capriolen halen ze daarbij uit zonder dat ze dat zelf beseffen. En wat je veel ziet zijn hele lege auto’s. De chauffeur zonder iemand erbij. Wij waren met drie man in een auto. Maar als er gemiddeld twee man in een auto zouden zitten was er toch een hoop verkeer minder op de weg. Als ik zo iedere dag naar mijn werk moest gaan zocht ik toch een plaats in de buurt van mijn werk. Wat wel leuk is om te doen is aapje kijken als je zelf niet hoeft te rijden. Af en toe best wel lachen. Een oude Suzuki Alto met een boom van een kerel erin waarbij de goede man bijna op de achterbank zat en de auto zo scheef hing dat we even dachten dat die bij de eerste en de beste bocht zou omvallen. Wonder boven wonder haalde hij zelfs de afslag. En agressief rijgedrag is tegenwoordig ook meer normaal dan uitzondering. daar past dan ook het plaatje bij. Maar goed, zes uur rijden voor een bezoek van twee uurtjes… Niet normaal, een duur ritje voor de baas. Overigens hadden wij ook zo’n telefonist in de auto, gelukkig zat die op de achterbank. (kon die beter richten)
Nieuwe Layout – door Frank (van IkFotograag.nl)
Sommige dingen gebeuren toevallig. Me! een nieuwe layout op deze site en op de zelfde dag begin ik die van mij ook te veranderen. Niet afgesproken, maar wel tegelijk. Omdat we samen werken, hebben we natuurlijk de afgelopen tijd wel eens over de layout gepraat.
Af en toe dan wil je wat anders met je website. Dat wil zeggen een heel andere layout. Ik gebruik WordPress in combinatie met het themee Atahualpa. Een ijzersterke combinatie, die samen een volledig CMS (Content Management Systeem) vormen. Je kunt er een complete website mee onderhouden. Oorspronkelijk was WordPress bedoeld om te bloggen, maar dat is nu een van de mogelijkheden. Momenteel is mijn site nog grotendeels zwart/wit of liever andersom wit/zwart. Ook zijn uit de meeste pagina’s de menu’s verdwenen. De voorkant wordt een plaats waar ik steeds een wisselende foto ga zetten. Of de layout zwart/wit blijft weet ik nog niet. Ik ben nog zoekende naar een mooie vooral rustige kleurcombinatie, waar mijn foto’s mooi in tot hun recht komen. De inhoud van de site is niet veranderd.e Het is zo wel een mooie gelegenheid om de mogelijkheden van WordPress en Atahualpa te leren kennen.
De foto op de voorkant is zo gemaakt met Gimp. Eerst steeds stukjes knippen uit een grote foto, vervolgens plakken in een nieuwe afbeelding. De verticale strepen zijn er gewoon met de “Pencil tool” ingetrokken. En dat is weer een handigheidje, als je ergens een punt zet met de “Pencil tool” en vervolgens de shift toets indrukt, dan zal er een rechte lijn getrokken worden naar het punt waar de muisaanwijzer dan staat.