bVision.nl

Gisteren was de eerste dag van de fotocursus bij Syntra in Genk(Belgie). Dat lijkt plezier, maar gisteren was het tegendeel waar. Ik sta om een uur of zes in de ochtend naast mijn bed, ben om zeven uur op mijn werk, was om vijf uur thuis, om even te eten en daarna meteen om zes uur weer naar Genk in Belgie te gaan. De cursus duurt dan tot half elf en ik was om kwart over elf weer thuis. Broodjes in de oven, want ik moet de andere dag wel weer wat eten, dit logje schrijven en dan maar gauw weer naar bed. Normaliter is dat een stukje cake, maar doordat het op het werk nogal, voorzichtig uitgedrukt, hectisch was, sloeg de vermoeidheid in de avond toch een beetje toe. Overigens was de cursusavond best wel verhelderend en leuk en ik hoop dat het vervolg van de fotocursus in een zelfde gemoedelijke Belgische sfeer verloopt. Ik heb er in ieder geval wel alle vertrouwen in.

Als vegetariers zo van dieren houden, waarom eten ze dan al hun eten op?

Witheet is de naam van de kleur die ons boekenrek krijgt, tenminste volgens A. de kleur is wit en komt uit de kleurlijn Vuur, van de Gamma. Als het goed is komt het boekenrek vandaag in de verf te staan en kunnen deze week alle boeken erin. Gisteren is het geheel geplamuurd en geschuurd en zijn de naden opgevuld met acrylaatkit. Daarna heb ik alles in de grondverf gezet. Het ziet er nu al prima uit, dus na een mooie verfbeurt komt dat wel goed. En een mens moet toch wat te doen hebben in het weekend. Het levert alleen niet zoveel inspiratie op voor een blog, het lijkt gewoon op werken. Maar goed, in de tijd dat ik aan het klussen was heeft A. een heerlijke erwtensoep gebrouwen met kruiden van ons terras. Als het aan mij ligt wordt het een mooi voorjaar en zal wel de laatste keer zijn dat we zelfgemaakte erwtensoep eten, ik vind het echt een wintersoep.
Voor iedereen een fijne zondag, geniet ervan, wat je ook doet.

De auto was vroeger een echt statussymbool. In de begintijd van de automobiel, zoals dat deftig werd genoemd, reed alleen de dokter, de notaris en de burgemeester in een auto. De auto was in die tijd geen alledaags bezit en alleen de welgestelden konden zich zo’n vehikel permitteren, tenminste, als ze een beetje konden sleutelen. De wegenwacht moest toen nog worden uitgevonden, voor de geenteresseerden, deze is pas in 1946 op de weg gekomen. Jaren later werd het een auto met chauffeur, dat was pas decadent en chique. En toen was er Hitler, en een tweede wereldoorlog, en de Volkswagen, ons aller trots. Want wie heeft er nou geen volkswagen gereden. De auto kwam ter beschikking van de kleine man, de harde werker en weg was de status. Onder de jeugd was een golfje GTI status, of later een Honda Civic, of Opel Corsa. Maar dat was schijnstatus. Daar doken onmiddellijk enkele fabrikanten op, zoals Jaguar, Mercedes en Rolls Royce. Met de onbetaalbare, en rijkdom uitstralende blitsbakken. En als laatste yes, was daar dan weer de Volkswagen, met de Bugatti Veyron. Moet ik nog meer zeggen… Ik weet, het is een beetje gechargeerd, maar het geeft wel aan dat we met z’n allen weg zijn van een stukje echte vrijheid op de weg. Alleen de echte armen onder ons kunnen nog dromen… van een mooie, onbereikbare auto, en als je dan toch droomt, waarom niet van een VW Veyron

Ieder jaar als het voorjaar uitbreekt krijgen we de kriebels in de buik en moet het terras achter weer worden voorzien van wat nieuwe planten. Niet van alles tegelijk, maar beetje bij beetje. Zo waren we deze week bij Intratuin in Maastricht en konden het niet nalaten om de eerste verse kruiden mee te nemen. Kruiden vind ik heerlijk, omdat ze als je buiten komt een heerlijke geur verspreiden die me meteen doet terugdenken aan onze vakantie in Toscane. De geur van lavendel, majoraan, tijm, basilicum, oregano het hoort er gewoon bij. En met deze hoge temperaturen moet dat kunnen. Het leuke is daarbij dat deze verse planten een fris groene kleur hebben die goed passen bij mijn voorjaarsgevoel. Voorjaarsmoeheid ken ik niet, ik wordt nu pas wakker uit mijn winterslaap.

Weet u het verschil tussen een Tipi en een Wigwam. Ik wist het niet, maar enkele weken geleden zaten we ergens in het zuiden bij een griek wat te eten toen het gesprek enigszins jolig werd en het resultaat was dat er enkele pipi moesten doen. Dat moest dan maar in de Tipi. En zo kwamen we op de vraag wat nou het verschil was tussen een tipi en een wigwam. In het kort is de wigwam half bolvormig en de tipi kegelvorming. De Wigwam word gemaakt van hout en boombast en de tipi meestal van stokken en huiden. Vergelijkbaar met de bungalowtent(wigwam) voor het hele gezin en het trekkerstentje(tipi) voor de reiziger. Op de foto hieronder ziet u een Ojibwe wigwam en een Dakota-stijl Tipi uit 1928. Gewoon, gratis bij bVision, echte indianenverhalen. Wellicht in een vervolgverhaal Winnetou en Old Shatterhand. Alleen wil ik dat de lezers hier niet aan doen. Het is al erg genoeg als ik over de mijnen schrijf. Alhoewel, Arendsoog en witte veder waren vroeger mijn lievelingsboeken, a long time ago.