Zoals iedereen wel weet is een van mijn hobbies modelvliegtuigen maken. Samen met een voormalig collega, en inmiddels vriend, bouwen we er aardig wat af. Begonnen een jaar of twee geleden met niets aan ervaring tot een productie van een vliegtuig per week. Niet dat we er iedere week ene bouwen, maar het kan wel… De ontwerpen zijn o.a. op internet te vinden in de vorm van foto’s, CAD tekeningen of alleen maar schetsen. Het eerste wat er moet gebeuren is een tekening maken die voor ons doel geschikt is. Het grondmateriaal bestaat meestal uit XPS, eXpanded PolyStyreen. Ook wel bekend als Roofmate, de schuimplaten die ze gebruiken als dakisolatie. Om deze in vorm te brengen kun je snijden of schuren of een hete soldeerbout of gloeidraad gebruiken. Het laatste heeft de voorkeur. Daarnaast uiteraard lijm om deze vormen te verlijmen, electronica voor de motor en de besturing, en uiteraard de motor en de servo’s. Een paar staafjes carbon voor de stevigheid en je hebt een vliegtuig. Tenminste, dat is de bedoeling. Gaat het mijn vriend om de snelheid en wendbaarheid, mij gaat het vooral om de rust en het zweven. De twee uitersten in onze hobby, maar heel goed te combineren. In deel twee gaan we aan de slag met de voorbereiding en het ontwerp. Waarna we stap voor stap een vliegtuigje bouwen. Hieronder een van mijn vliegtuigen, de Drone. Een prima trainingsvliegtuig voor de beginner. In werkelijkheid een voor het Franse leger ontwikkeld spionagevliegtuig.
Deze unieke wekker kwam ik tegen in de Duitse Pearl catalogus, maar zal ongetwijfeld ook hier ergens te krijgen zijn. Hij is echt hondsgemeen en speciaal bedoeld voor mensen die de neiging hebben om na het uitzetten van de wekker weer in slaap te vallen. Als de wekker afloopt wordt het wieltje bovenop gelanceerd en de wekker stopt niet eerder dan dat het wieltje weer is terug geplaatst op de oorspronkelijke bevestiging. Ik zou zo de neiging hebben om de wekker een uurtje eerder dan normaal te zetten en zo de reactie van de eigenaar te testen. Volgens mij vang je het wieltje na een paar dagen al in de lucht op voordat je moet gaan zoeken. Het resultaat is dan hetzelfde, je bent op dat moment gewoon wakker… Ofwel een goede tip als u een kado zoekt voor iemand waar u niets voor weet, en die niet s’nachts naast u ligt te ronken. In het laatste geval zijn er namelijk twee de klos…
Me!, die in het dagelijkse leven Sjoerd heet, en daarbij ook mijn collega is, Heeft mij gevraagd om af en toe ook een stukje te willen schrijven. Daarom begin ik om me eerst even voor te stellen. Catman, in het dagelijkse leven aangesproken als Frank. En door jonge mensen vaak ook als meneer. Zo oud zie ik er kennelijk al uit. Om in autotermen te spreken, ik ben van het bouwjaar 55, en werkzaam als ICT’er, bij momenteel de beste werkgever van Nederland. Vermits ik niet afwezig of met vakantie ben.
Catman ben ik eigenlijk geworden toen ik mijn eerste kat cadeau kreeg voor mijn 21e verjaardag (lang geleden). Sindsdien heb ik altijd meerdere katten te eten mogen geven. In het begin van het WWW, toen de chatboxen opkwamen, heeeel lang voor de jeugd begon te MSNen, was het al gebruikelijk om een nickname te hebben. Toen ben ik Catman gaan gebruiken. Chatten doe ik tegenwoordig vrijwel niet meer, en mijn GSM staat ook vaak uit. SMSen doe ik zelden of nooit. Ik spreek de mensen liever zelf. Wat ik wel doe in mijn vrije tijd, is foto’s maken, en ze op de computer nabewerken. Af en toe bouw ik een website. Momenteel ben ik dan ook bezig mijn eigen website nieuw leven in te blazen. Zodra deze klaar is ga ik er mijn eigen foto’s publiceren.
Een van de ontwikkelingen van de laatste jaren is de digitale camera. Een heerlijke ontwikkeling, waar je al die onvergetelijke momenten mee vast kunt leggen. Ik ben geen fotograaf, maar ik fotograag (terwijl ik dit schrijf bedenk ik zomaar de de titel voor mijn nieuwe website!). Je kunt zeggen dat ik een serieuze kiekjesmaker ben. Serieus omdat ik de kwaliteit van mijn foto’s graag wat verbeter. Dit door ze zoals eerder geschreven op de computer na te bewerken, maar ook door bij het maken van de foto al goed op de details te letten. Daarbij kijk ik ook vaak naar de foto’s van anderen, en het waarom een foto zo goed overkomt (of waarom niet).
Het is de bedoeling dat ik stukjes ga schrijven over het bewerken van foto’s, en dan vooral hoe ik bepaalde dingen doe. Zoals er meerdere wegen zijn die naar Rome leiden, zijn er vaak ook meerdere methoden, om de diverse bewerkingen te doen. Als jij een andere methode hebt, die wellicht beter is, of makkelijker, dan horen wij dat graag. We proberen hiermee de site op een interactieve manier gestalte te geven. Ook vragen of opmerkingen zijn welkom.
Verder nog:
Ik weet het, reclame is een open deur intrappen. Niemand kijkt ernaar, de meeste ergeren zich eraan en veelal zijn ze gewoon niet leuk. Het meest irritant echter is reclame midden in een spannende film. Er zijn uitzonderingen in de reclame, en die zie je meestal niet op TV maar op en langs de weg. Kijk eens hier naar deze Pringels-truck. Hot en spicy, inderdaad. Zo wordt de wereld toch een stuk leuker. Of het ook maar een pringeltje meer wordt weet ik niet, maar origineel is het wel. En als je het mij vraagt zijn dit de echte kunstenaars. Van zo’n truck kan ik lyrisch worden. Nu nog een passend muziekje erbij: Met de vlam in de pijp scheur ik door de brennerpas, met mijn dertig tonnen diesel ver van huis en in mijn sas….. Yes, hot en spicy
Het eerste deel van een tocht om mijn geboortestad waarbij ik zoveel mogelijk plaatsen probeer aan te doen en te beschrijven. Een stukje Limburgse geschiedenis in woord en beeld.
Nee, vandaag niet over de afgelopen week, alhoewel daar genoeg te beleven was voor mensen met kinderen op een middelbare school, ook niet over de miskleunen van de regering, daar kun je boekwerken aan wijden, daar begrijpen we toch niets van. Nee, dit gaat meer over mijn afgelopen weken. Meteen na het besluit om te stoppen met VanMan had ik al ideeen om opnieuw te beginnen. Ik kan het loggen niet laten en de vele reacties die ik mocht ontvangen, waarvoor dank uiteraard, sterkte mij in mijn besluit om door te gaan, maar dan wel op een andere wijze. Daarna komt de tijd van een nieuwe naam verzinnen, alle mooie namen zijn al weg en ik wilde toch een naam waar ik mezelf in kon uiten. bVision is het dus geworden. voluit BlogVision, maar dat was weer te lang. Kort en krachtig moest het worden. Daarna het zoeken naar een blogtool, en geloof me, samen met een collega heb ik er heel veel bekeken maar is het toch weer serendipity geworden. Met een aangepast Freshy interface om mijn kopfoto’s te kunnen plaatsen. In die periode ben ik een beetje tot rust gekomen. Ik kon eens een avond lekker alleen maar TV kijken met mijn vrouw, of me aan mijn hobby wijden. Vanuit die rust ontstonden de onderwerpen voor mijn nieuwe log die hier de komende weken gaat groeien. En, hier ben ik heel eerlijk in, als het u niet bevalt, het is en blijft mijn visie van loggen… Freshy Serendipity, wie weet waar dat naar toe gaat. De headerfoto is genomen in het autotron te Rosmalen tijdens de British Cars and Lifestyle dit jaar.
