bVision.nl

bVision.nl

Niet jarig en wel jarig

De leeftijd van mijn vrouw is vandaag gelijk geworden aan de laatste twee cijfers van haar geboortejaar

We waren gisteren op weg naar Beek om nog even snel een paar boodschappen te doen voor A., die vandaag jarig is. Voor ons reed een al wat ouder meisje op een fiets. Er lag geen sneeuw op de weg en van de andere kant kwamen er een paar tegenliggers aan. Ik bleef netjes achter het meisje rijden. Toen de auto’s voorbij waren en ik net gas gaf om haar te passeren viel het meisje in ene naar links en maakte een slinger door wat achtergebleven ijs op de weg en kwam zo voor mijn auto terecht. In een flits van een seconde realiseerde ik me wat er gebeurde en stond met een noodstop vlak achter het arme kind stil. Beide hadden we de schrik in de benen zitten. Dat zo’n kind niet meer jarig wordt wil je niet op je geweten hebben. Maar goed, vandaag voel ik me even een jaartje jonger, een maandje of twee mag ik genieten, dan is het verschil weer twee jaar met A.. Dit bloemetje staat in de woonkamer.


Een bloemetje

Mijn Desktop e door Frank (van IkFotograag.nl)

Wat ik een van de mooie dingen vind van de moderne besturingssystemen, is de mogelijkheid om die aan te passen aan je eigen voorkeur. Wat ik hiermee bedoel is een leuke foto of afbeelding, van iets wat je op dat moment aanspreekt, als achtergrond. Vroeger in DOS (Een besturingssysteem uit de prehistorie) ging dat niet. En jammer genoeg wordt bij veel bedrijven het plaatsen van een eigen foto, op de desktop/bureaublad van de bedrijfs-PC, niet toegestaan. Natuurlijk snap ik ook wel, dat PC’s waar de klanten of bezoekers zicht op hebben, een zogenaamde uniforme bedrijfsuitstraling of zoiets moeten hebben, maar verder….. Bij ons op het bedrijf is hete sinds een jaar of drie wel mogelijk, en dat er behoefte is zie je duidelijk als je langs de kantoren loopt. En waarom ook niet, als mensen zich daar toch prettig bij voelen. Zo heeft er bij mij de afgelopen maanden, totdat hij afgeleverd werd, een afbeelding van mijn nieuwe auto op gestaan. Dat was iets om me op te verheugen, zowel thuis als op het werk. Ik ben naar de film Avatar geweest, de 3D versie, die vond ik zo mooi dat een foto hiervan een tijdlang mijn desktop heeft gesierd. Afgelopen zaterdag heb ik hem de tweede keer gezien, het is echt een mooie film, een aanrader!e Sinds vandaag werd het weer eens tijd voor een andere desktop. Nu staat (of beter gezegd ligt) een van mijn katten er op. Een foto van een vol ontspannen kat die even een momentje de ogen dicht doet. Een foto waarbij ik de kleur van de bank waarop hij ligt weg heb gehaald, want de kleur trok teveel de aandacht. Hoe ik dat doe, foto’s deels kleur/zwartwit maken heb ik al eens eerder laten zien en kun je eventueel nog eens hier nalezen.

De mijnen – een titanenstrijd


De mijnen in Limburg

Naast het gebruik van hout in de Limburgse mijnen voor het stutten van wanden en plafonds werd er ook gebruik gemaakt van ijzerwerk. Met name de titanstiel (of titanstijl in goed Nederlands) was een veel gebruikt onderdeel. Onder ziet u de gebruiksaanwijzing. De titanstijl kon een druk aan van 40.000 kg en werd voornamelijk als wandelende stut gebruikt. Als het op plaatsen niet meer nodig was werd hij weg gehaald. Vaak werden gangen die niet meer werden gebruikt weer opgevuld met steengruis om verzakkingen van gebouwen aan de oppervlakte erboven te voorkomen. Deze verzakkingen werden in volkstermen mijnschade genoemd. Deze schade veroorzaakte vooral scheuren in gebouwen, die dan weer door de betreffende staats- of particuliere mijn vergoed moest worden.


De mijnen in Limburg

De kast

Och, na een weekendje klussen begint duidelijk te worden dat dit kastje iets groter is dan een normale boekenkast. Veel meer heb ik dan ook niet gedaan dan anderhalve dag gezaagd, geboord, gelijmd en geschroefd. Het resultaat tot nu toe staat op de foto. En dan te bedenken dat deze kast aan het plafond moet komen te hangen. Dat zal nog wel een verhaal apart worden. Hij wordt zo breed dat er aan twee zijden boeken kunnen worden geplaatst. Dat is ongeveer 12 meter aan boeken

De kast in wording...

Vorkje prikken

Gistermorgen hebben we voor de afwisseling eens heel decadent gedaan en zijn we uit gaan ontbijten. We waren lekker vroeg op en besloten om voor de afwisseling eens niet thuis wat te maken maar om bij Intratuin in Heerlen te gaan ontbijten. We vielen met de neus in de (echte) boter. En kregen omdat het carnaval is een heus katerontbijt. Spek en ei, een kop koffie, een glas jus d’orange, een gekookt eitje en twee broodjes met veel beleg voor nog geen drie euro per persoon. Daar kun je het bij Appie niet voor krijgen zagen we even later. Wist u overigens dat u afvalt als u een stevig ontbijt tot u neemt, die Britten doen het dus zo slecht nog niet. Maar goed, onderweg naar Appie in Beek viel de verlichting van de auto aan de achterzijde geheel uit. Niets deed het meer, geen licht, geen knipperlicht en geen remlicht. Het hielp dus ook niet dat ik een setje reserve lampen bij me had. Op de terugweg toch maar even bij Auto Schloesser langs. Die had al snel gevonden waar het euvel zich bevond en kon het gelukkig binnen korte tijd oplossen. Een gebroken massakabel had kortsluiting veroorzaakt. Twee nieuwe achterlampen erin, twintig minuten werk, en de kosten, laat maar zitten, service van de zaak. Kijk, en daarvoor koop ik nu een auto daar…

Me!

Lelijke eend (2)

Me!

U vond een tijdje terug hier al eens een Mondriaan eend, bij wijze van grap. Maar de lelijke eend was echt niet zo’n slechte wagen. Wist u dat er op het moment geen Citroen is die zuiniger is dan de eend, ook niet de allerkleinste. Het trekt niet op, rijdt niet hard, is gammel, maar uitermate zuinig. Tegenwoordig moeten de auto’s aan zoveel veiligheidszaken voldoen dat de gemiddelde auto wel heel erg zwaar geworden is. Volgens mij kunnen ze een eend na een crashtest meteen als postpakketje inpakken en naar de sloop brengen. In mijn vitrine staan diverse eend modellen, en ook vreemde lelijke eend modellen. In de loop van de tijd hebben ze daar hele mooie, en rare dingen mee gedaan. Mijn zoektocht op het net leverde de bijgaande plaatjes op.

Me!

Me!

Malloten

Gisteren was ik wat eerder thuis dan gebruikelijk, A. had cursus en die moest ik later ophalen. Toen ik haar moest gaan halen stond er een zwarte auto voor de deur geparkeerd. Daar sta je dan, je kunt niet weg. Na aanbellen bij diverse buren kwam uiteindelijk de eigenaar naar buiten. Die heb ik uiteraard verteld dat ik daar niet zo gelukkig mee was. Maar goed, ik had inmiddels haast en nadat hij de auto wat verplaatst had, kon ik A. gaan halen. A. stapte net in de auto toen mijn dochter belde dat er ene malloot met een zwarte auto twee maal mijn garage deur had geramd. Thuis gekomen even de schade opgenomen en alsnog de politie gebeld. Met veel geweld heb ik de beschadigde secties dusdanig recht geslagen, scharnieren terug geplaatst welke verbogen waren, maar de deur, die er nota bene nog niet zolang in zit, moet vervangen worden. Helaas had mijn dochter S. niet de kans gezien om van deze auto het kenteken in zich op te nemen. Er wonen rare mensen op deze aardkloot.


De garagepoort in betere tijden

(click picture) De garagepoort in betere tijden