bVision.nl

bVision.nl

Afvalligen, hoe doet ge dat

Nee Brillie, je bent hier niet in een clubhuis beland, maar in de groene zone van mijn blog. Me! sorteert afval, heel netjes. Een grijze bak voor het restafval, een groene bak voor het groen en de tuin, een blauwe bak voor het papier, een plastic fantastic zak voor alle plastic-afval, alle glas gaat naar de glasbak. Wij hebben geen begane grond waar je van de keuken zo even naar toe loopt, nee, alles moet via de trap. We hebben wel een emmer voor het restafval boven staan, maar voor de rest moeten we toch elders wezen. Goed voor de conditie, slecht voor het humeur. En in de tussentijd heb ik inmiddels een hele milieustraat hier in huis. Mij lijkt het toch verstandig als we eens wat beter gaan nadenken hoe we onze spullen aangeleverd krijgen. Een toetsenbord wat wordt geleverd door bijv. Bol.com is verpakt in een grote doos, waarin een lading plastic, met daarin weer een doos met een mooie vakverdeling, waarin een toetsenbord past, wat weer lekker ingepakt in plastic zit. Hetzelfde geldt voor een doosje Mon Cherie bonbons. Een keurig doosje verpakt in cellofaan waarin een plastic vakverdeling zit waar alle bonbons zitten, die weer afzonderlijk in een met rode folie bedekt plastic papiertje zitten. Kijk eens naar al die blister verpakkingen, is dat nou echt nodig. En dit geld van klein tot groot. Van een rolletje drop tot aan een vaatwasser.e Zo kan ik nog makkelijk honderden voorbeelden opnoemen. Dat moet toch slimmer kunnen. Me! wordt er een beetje triest van…


afvalligen

Het eeuwige leven


(click picture) Boerderij of

Huizen hebben niet het eeuwige leven en ik ben van mening dat degene die het bouwt er ook voor moet zorgen dat het weer kan worden afgebroken. Bijvoorbeeld fabriekspanden die leeg staan en niet meer worden gebruikt of bouwvallige huizen die gewoon blijven staan. Het ontsiert de omgeving want de eigenaar is dood of vertrokken en uiteindelijk zal de gemeenschap er wel weer voor opdraaien, maar correct is dat niet. Hoe moet je zoiets nu oplossen zonder dat de huizenmarkt helemaal in elkaar zakt en een huis onbetaalbaar wordt weet ik ook nog niet, maar ik denk er over na. De foto’s zijn genomen van een oude boerderij uit 1895 aan de Urmonderbaan bij Einighausen (Geleen), op steenworp afstand van de tuinboulevard. Ik hoefde niet eens veel moeite te doen om binnen te komen, zelfs het grote hek eromheen had zijn langste tijd gehad. Wat er met het pand gaat gebeuren weet niemand, het ligt er al jaren zo bij. Ik heb de nodige foto’s gemaakt voor in mijn verzameling dus voor mij mogen ze het tegen de vlakte gooien, of restaureren, maar dat laatste zal wel niet passen bij die moderne tuinboulevard…


(click picture) Bouwval

Mexicaanse griep

Na een afwezigheid van een maande weer gaan werken viel me best wel even tegen, en meteen een hele week lang met nog wat extra uren helemaal. Op mijn bureau stond een fles met een alcohol gel en een doos met tissues. Voor, of beter tegen de Mexicaanse griep. Iedere keer dat je iemand een hand geeft even een milliliter of drie van dat spul gebruiken en je bent beschermd. Alleen een ding viel me op, die flessen waren op alle bureaus nog even vol. Ofwel, iedereen vindt het een beetje ver gezocht. Maar als bedrijf moet je je natuurlijk indekken. Dus de volgende stap zijn de spuiten tegen deze griep. Vrijwillig verplicht uiteraard. Ach ja, een rampenplan ligt ook al klaar. We zijn op alles voorbereid, behalve op een echte calamiteit….


Mexicaanse griep

Amfibievoertuig



(click picture) BMW 320i (op de achtergrond)

Dit amfibievoertuig heeft al veel mee gemaakt. Het is een LVT Buffalo Amphibian Mark IV uit 1943. Het was bestemd om de Rijn mee over te steken, maar helaas kwam het niet zover. De buiten zijn oever getreden Maas werd het voertuig fataal. Bij een oversteek vanuit Kotem in Belgie naar het Nederlandse Limburg viel de motor uit terwijl de het voertuig net tegen de oever van de rivier probeerde op te rijden. Het werd meegesleurd door de Maas en raakte beschadigd, waarna het zonk. Pas in 1977 werd het toevallig door duikers ontdekt op de Nederlandse zijde van de Maas. In de nacht werd het stiekem naar de Belgische kant van de Maas gesleept en geborgen. Daarna werd het voertuig tweemaal gerestaureerd en staat nu op deze sokkel in het Belgische plaatsje Kotem. Linksboven op de onderste foto ziet u nog net het grensbord Vlaanderen wat staat op de autoweg tussen Stein(NL) en Maasmechelen(BE). Twee bemanningsleden kwamen om het leven.



(click picture) LVT Buffalo Amphibian Mark IV

Herfst 2009



(click picture) Herfst 2009

Het mooiste van de herfst ziet u hierboven, gemaakt met een defecte camera afgelopen week, ik kan mezelf wel voor de schenen schoppen dat mijn DSLR thuis lag. En eigenlijk moet u het hiermee doen, een druk dagje en een avondje vliegtuig bouwen waren gisteren even belangrijker dan een avondje bloggen. En ik ben er geen aargh kabouters tegen gekomen die dat even in orde wilde maken. Tomorrow is Another Day. En dat laatste is ook een single geweest van een echte Nederlandse (vocale)groep, the Buffoons. Nooit van gehoord zeker… Luister voor de aardigheid maar eens naar deze midden 60’er jaren muziek, als extra’tje, alleen vandaag

Rade

Met een gezapig gangetje reden we op de weg naar huis. Verplicht door onze voorganger die er de snelheid niet in kon houden en geen zin om er aan voorbij te gaan. Tijdens de rit kom je langs allerlei plaatsjes en het viel ons eigenlijk op hoeveel plaatsnamen hier in het zuiden eindigen op -rade. Amstenrade, Doenrade, Kunrade, Kerkrade, Etzenrade, Mariarade, Wijnandsrade en zo kan ik nog wel even doorgaan. Nieuwsgierig als ik ben wil ik dan ook een antwoord hebben op de vraag hoe dat ontstaan is. Op mijn zoektocht stuitte ik op het volgende verhaal. Ofwel een nederzetting aan de rand van het bos.


rade

De bron van het verhaal staat op de site van www.rijckheyt.nl. Rijckheyt is het gemeentearchief voor Brunssum, Heerlen, Nuth, Simpelveld, Voerendaal en Gulpen-Wittem.

Fotografica – door Frank (van IkFotograag.nl)

In de loop van de tijd, heb ik naast het verzamelen van oude camera’s, ook veel aan de fotografie gerelateerde spullen verzameld. Denk hierbij aan flitsers, lichtmeters, enz. maar ook wat oude foto’s. Dat de fotografie al 180 jaar oud is weten veel mensen niet. De oudst bekende foto is gemaakt rond 1829. Uren belicht, maar toch iets herkenbaars zichtbaar. Een van mijne oude foto’s kreeg ik ooit van vrienden. Ik heb hem al jaren in de vitrine. Toen ik vorige week de foto’s maakte van de Autographic camera, heb ik deze foto met het doosje waar hij inzit ook gefotografeerd. Op de foto van het dooje zag ik dat er een tekst op staat: F. B. Smith & Hartmann, N.Y. Aanleiding om eens te kijken wat het allemaal precies is.e Het kastje is gemaakt van Genuine(echt) Union of ook wel Guttapercha genoemd. Guttapercha is een natuurproduct. Het is het melksap van de guttaperchaboom, wat in tegenstelling tot rubber wel hard wordt. De afbeelding is gegoten. De mal gemaakt door F. B. Smith & Hartmann, N.Y. De reliefafbeelding stelt waarschijnlijk een oogstfeest voor. Mensen die dansen op de muziek van een vioolspeler. De rand wordt gevormd door wijnranken, mais en graanplanten. Guttapercha zou de voorloper van onze huidige kunststoffen genoemd kunnen worden.


Guppapercha doosje, beide zeiden zijn gelijk

e

In het doosje zit een foto van een vrouw. Voor zover ik het kan beoordelen (ik ben geen expert), is de foto een zogenaamde Ambrotype ofwel een natte collodium plaat. Het was de opvolger van de daguerrotype foto’s. Ze waren veel goedkoper en sneller te maken dan de oudere manier, de daguerrotype foto’s. Ambrotype foto’s waren relatief maar korte tijd populair. De meeste zijn gemaakt tussen 1855 en 1865. Op een glasplaat werd een vochtige, lichtgevoelige collodiumlaag aangebracht. De plaat werd, terwijl hij nog nat was, in de camera geplaatst, en de opname werd gemaakt. Het resultaat na ontwikkeling was een negatief op glas. Door vervolgens de achterkant van het glas zwart te maken kreeg je een positief beeld. De kwetsbare glazen plaat werd vervolgens ter bescherming in een decoratief doosje gestopt. Elke ambrotype foto is uniek! De ambrotype werd opgevolgd door de zogenaamde Tintype. Tintype was het zelfde procede als ambrotype maar op metaal in plaats van glas, dus minder breekbaar.


Van binnen met fluweel beschermd


Ambrotype, foto op glas

e

Wie de vrouw op de foto is heb ik niet kunnen achterhalen. Wel de maker ervan. Als je de foto uit het kastje haalt dan wordt een tekst zichtbaar MR. H. Glenny. Photographic Artist, Kyneton. Kyneton ligt in Australie. Glennye had in die plaats een fotostudio. De foto is dus waarschijnlijk van een Australische die zo’n 150 jaar geleden leefde. Deze foto heeft een reis om de wereld gemaakt.

Het visitekaartje van de Artist